donderdag 10 januari 2008

SELFSUPPORTERS

In míjn tuin …

… moet ik nog even geduld oefenen; er is niets te doen in de winter. Tussen dorre stengels meldt zich weliswaar het eerste prille groen, maar zolang stoere mannen met ijssterretjes in hun ogen Elfstedentochten voorspellen, durf ik niet aan het tuinruimen te beginnen; de plantenliefhebberij staat op een laag pitje.
Maar heb je dan geen kamerplanten?

Padje
Tja, dat ligt wat moeilijk bij mij, levende have binnenshuis. Sinds het heengaan van onze laatste poes, Boelie, hebben wij geen huisdieren meer. En dat is míjn (eenzijdige!) beslissing. Meer dan twintig jaar gold de eerste begroeting van mijn man de poes, bij thuiskomst. Nu kan dat ook gekomen zijn, omdat de poes buiten voor de deur op hem lag te wachten - zo ver ben ik daarin nooit gegaan. Evengoed vond ik dat het nu, om te beginnen twintig jaar, míjn beurt was voor de eerste begroeting.
Bruin zandoogje
Ter compensatie wees ik mijn man op het plezier van de ‘selfsupporters’, buiten in de tuin: vogels, muisjes, een egeltje, buurkatten, vlinders, hommels, nog meer buurkatten. Zo’n diversiteit hebben we binnen nooit gehad en je hoeft er niks voor te doen. Beestjes horen buiten. Vrijheid blijheid!
En met de kamerplanten gaat het een beetje dezelfde kant op. Ik ben daar niet goed in. Zelfs sansevieria’s (vrouwentongen, beweert mijn man hardnekkig) leggen bij mij het loodje - een ultiem bewijs van onvermogen. Hoewel, het inmiddels bejaarde kaapse viooltje in de gang, dat een keer per week bij het jas aantrekken tegen de vloer smakt, bloeit tweemaal ’s jaars en het koffieplantje dat Douwe Egberts vergaf bij twee pakken koffie (nog vóór het Senseo-tijdperk) is een ware struik geworden. En ik heb ook nog een ouwe cactus van Ikea; lelijk én in leven.
Baby-lieveheersbeestje
Maar cadeaugekregen cyclamen houden me ’s nachts uit de slaap: al na drie dagen worden ze onwel en na vijf dagen hangen ze slap over de rand en weet ik zeker dat ik weer iets helemaal verkeerd gedaan heb.
Toch is het wel groen hoor, bij mij hier in huis. Nood breekt wet en vrijgekomen potten worden nu schaamteloos gevuld met nep en namaak. Altijd groen en je hoeft er niets aan te doen! Je moet er alleen niet over praten natuurlijk.
Tijd genoeg nu om een Elfstedentocht te volgen op de televisie en daarna mag ik weer máánden los, in mijn ‘levendige’ tuin!
Januari 2008