woensdag 30 december 2009

TUINFOTO'S 2009

TUINFOTO’S


JANUARI 2009

MAART 2009


APRIL 2009
Pergolaterrasje in de voortuin

MEI 2009
Achtertuin
JUNI 2009
Voortuin

JULI 2009
Padje in de vijver

AUGUSTUS 2009
Rudbeckia Goldsturm

SEPTEMBER 2009
Herfstig in de voortuin

OKTOBER 2009
Achtertuin

DECEMBER 2009
Besneeuwde veldesdoorn,
Acer campestre, in de voortuin

dinsdag 15 december 2009

SNEEUW

Heggenmussen

Nog tien dagen, dan worden de dagen weer langer. Een lichtpuntje voor tuiniers! Alleen moeten we nog wel even de winter door, want die begínt pas, op 21 december. Maar ach, wat is een winter nog tegenwoordig. Zelfs onder weervoorspellers zijn de meningen verdeeld. Want het kan nog steeds vriezen, maar ook dooien. Daarin is nog niets veranderd. En sneeuwen? We zullen moeten afwachten of we op een ochtend wakker worden in een sprookjesachtige witte wereld. Of zélf initiatieven ontplooien! De echte sneeuwliefhebber neemt de kuierlatten, richting de Alpen. Zelf raadpleeg ik mijn tuinboeken over het onderwerp ‘sneeuw’.


In het boek ‘Folklore in de tuin’, van Charlie Ryrie, wordt nog aangeraden de sneeuw niet van de planten af te halen, in verband met de isolerende kwaliteiten, maar wel van de boomtakken, zodat ze niet afbreken onder het gewicht van de sneeuw. Dat is zo langzamerhand inderdaad folklore.
De ‘Atrium Tuinplanten Encyclopedie’ is op meer mogelijkheden voorbereid en heeft een lijst met Nederlandse namen waarin maar liefst acht sneeuwplanten worden genoemd, van bolletje tot boom. Daarmee kan de liefhebber van een pak sneeuw zelfs een groot deel van het jaar sneeuweffecten creëren in zijn tuin.
Om te beginnen met Sneeuwheide (Erica carnea). Die bloeit behalve in wit ook in bleekroze tot dieprood. Het is dus wel belangrijk om de goede cultivar (afkorting van cultuurvariëteit) te kiezen. Eind januari komt ‘Springwood White’ in bloei met witte bloemen. Sneeuwheide is een groenblijvend struikje, uiteindelijk twintig centimeter hoog, met smalle bladerkransjes in groen tot donkergroen. Een prima bodembedekker, die over het algemeen wat schaduw kan verdragen. ‘Springwood White’ heeft graag wat zon. Werp een heuvel op in de tuin en leg daar met Sneeuwheide je eigen piste aan! Een glas Glühwein zal het effect versterken!

Sneeuwklokjes
De eerste onder de bollen die in bloei komt, is het Sneeuwklokje (Galanthus). 
Sneeuwklokjes breiden zich redelijk snel uit, zodat je, als beginner, al gauw over je eigen ‘Idiotenwiese’ kunt uitkijken. Nóg meer Glühwein! Er zijn massa’s verschillende soortjes, die vooral in Engeland verwoed verzameld worden. Voor wat betreft de bloeitijd zijn er wel verschillen, maar gemiddeld kun je al in februari beschikken over een aardig oefenweitje.
Een veelgeziene struik is de Sneeuwbes (Symphoricarpus albus), met al in het najaar helderwitte bessen. Kinderen blazen ze graag door een elektriciteitsbuis en als je erop trapt, geeft dat een knalletje. Doet héél in de verte een beetje denken aan biatlon: langlaufen en onderweg schieten. Maar goed, de bessen die dit lot bespaard blijft, sieren deze struik tot ver in de winter. In de zomer bloeit de sneeuwbes met roze bloemen. Het is een sterke struik, een tot twee meter hoog, die wel wat schaduw kan verdragen. Hij kan dus ook toegepast worden als onderbeplanting bij een boom.
Wat te denken van een echte Sneeuwklokjesboom (Halesia carolina)?! Nog voor het blad verschijnt aan deze vijf meter hoge boom, hangen de kale takken vol met witte klokjes.

Sneeuwroem
Dan is het ongeveer half april en is een ander bolgewasje,  Sneeuwroem (Chionodoxa luciliae), al bijna uitgebloeid. De bloemen van dit bolgewas zijn blauw, maar hebben wel een wit hart; misschien meer geschikt voor het nabootsen van een ijsvloer. De bloei begint in maart en ach, dan smaken koek en zopie ook nog wel. Om toch dicht bij het sneeuweffect te blijven, kan ook een witbloeiende Sneeuwroem aangeplant worden. Net als het Sneeuwklokje is ook Sneeuwroem geschikt voor verwildering: ze zaaien zich royaal uit.
En wanneer het dan eindelijk volop voorjaar is, kan de liefhebber van sneeuw bij een glas wijn in de gloeiende meizon wegdromen naast een struik vol sneeuwballen: de Japanse Sneeuwbal (Viburnum plicatum). Wel drie meter hoog wordt deze Sneeuwbal en de witte bloemen bloeien echt in fraaie bolronde schermen. Er zijn meer Viburnums met de Nederlandse naam ‘Sneeuwbal’, zoals Viburnum plicatum ‘Mariesii’ en Viburnum sieboldii. Ook mooi, maar de bloeiwijze van de gewone Japanse Sneeuwbal lijkt toch het meest op echte sneeuwballen.
Nog meer sneeuwballen, maar dan iets verder in het seizoen, treffen we aan bij de Sneeuwbalspirea (Physocarpus opulifolius). Een forse, bladverliezende heester, drie meter hoog en breed, die vroeg in de zomer bloeit met kleine witte bloemen. Deze staan bij elkaar in schermen met een doorsnede van vier centimeter. Klein maar fijn. En in deze tijd van het jaar verwacht je natuurlijk ook geen grote sneeuwballen meer.
Om de sneeuwzucht verder af te bouwen, kan dan nog gekozen worden voor een heuse Sneeuwvlokkenboom (Chionanthus virginicus). Dit is een kleine boom, maar hij komt ook voor als bossige heester. In de vroege zomer, terwijl wij een glas ijs- en ijskoude chocolademelk drinken, sluit de Sneeuwvlokkenboom voor ons het sneeuwseizoen in de tuin af, met massa’s hangende pluimen vol geurende witte bloemen.

En dan moet het maar eens uit zijn, met de sneeuw.
Zomer is óók leuk!

December 2009

donderdag 10 december 2009

VOORJAARSSCHOONMAAK


In míjn tuin …
... luidt het klokje van verlangen. Verlangen naar het voorjaar, naar prutsen met plantjes, naar vrolijkheid, naar licht! Natuurlijk is mijn tuin nu ook nog de moeite waard, maar veel groei en bloei zit er niet meer in. Soms lokt de zon en kan ik nog even ‘tuinieren’. Lelijke stengels ruim ik op, de esdoorns zijn gesnoeid en op de terrastafel staat een mand vol witte viooltjes, voor mijn doen smaakvol afgebiesd met ranken donkergroene klimop.
Maar dat geschémer, midden op de dag! De dagen waarop de regen je naar binnen striemt, en dat zijn er nogal wat, moeten ’s middags om drie uur de lampen al aan! ’t Is uit met de pret van lekker buiten bezig zijn; tuinieren is geen hobby voor de winter.
Mijn man is beter af, met het bijhouden van zijn weblog. Hij is tenminste met zijn tijd meegegaan en beschrijft zijn leuke schaakpartijtjes op het Internet. Iedere dag, desnoods zelfs ’s nachts, zomer en winter. Want een computerscherm geeft áltijd licht. Voor mijn man telt slechts één element: het zijne, waar ik in mijn hobby overgeleverd ben aan álle elementen!
Maar blijven jammeren heeft geen zin, dus heb ik van de nood een deugd gemaakt. Het schijnt dat opruimen helpt - ook voor ruimte in je hoofd! Kleine laatjes, grote laden, ik maak ze allemaal leeg. Lieve kaartjes, vergeten foto’s, volgekrabbelde agenda’s, sokken met gaatjes, geladderde panty’s, lege lijstjes; ik lees en stap terug in de tijd, ik sorteer en ruim op. Kleine kastjes, grote kasten, allemaal komen ze aan de beurt. Het speelgoed van de kinderen zoek ik uit; ook bij hen komen herinneringen boven.
Een klein plekje op het oor van een knuffelbeest: “Kíjk! Van de sigaret van opa!” De boekjes van Dick Bruna: de vis, nijntje, snuffie, fien en pien, om een paar te noemen! Ik lees ze weer voor, na vierendertig jaar, en ons kleinkindje luistert!
In de berging verzamel ik ons ‘teveel’ voor de inbrengwinkel. Ik boen de kasten; met wattenstaafjes ontdoe ik de kleinste hoekjes van stof en met spiritus worden de pianotoetsen weer helemaal schoon. Wat een ruimte in mijn hoofd! Nog een paar duizend boeken moeten van hun plek op de planken en ontdaan van stof en rag.
Ik kom de winter wel door zo en hoop met deze vervroegde voorjaarsschoonmaak in huis op tijd klaar te zijn: joepie! voor de voorjaarsschoonmaak in de tuin!

December 2009