…
spiegelt zich de wereld. Nou ja, een beetje dan. Alles wordt anders en dat valt
op mijn leeftijd niet altijd mee. Op andere leeftijden trouwens ook niet. Erben
Wennemars schuift nog steeds aan bij De Wereld Draait Door zodra de thermometer
op één graad onder nul springt, terwijl we allemaal weten dat het er niet meer
van gaat komen: een Elfstedentocht.
En
al de hele ‘winter’ springt er een kikker rond in mijn achtertuin, nog steeds
niet ‘grabbed by the pussy’, wat je tegenwoordig zo vaak hoort, en ook dat is
nieuw. Vroeger vonden wij alleen in de zomer halve kikkerlijkjes in het gras. (Katten
schijnen de voorkeur te geven aan kikkerbílletjes, net als veel mensen
trouwens.)
 |
| Deze winter.. |
 |
| ... in mijn bevroren tuin: |
 |
| 'The Icefrog' |
En
om dit alles ben ik zo blij dat het eindelijk weer gewoon februari is. Ook lekker
kort, deze maand. Zeg maar: een sprintje naar het voorjaar, naar leven in de
brouwerij van mijn tuin! In het najaar heb ik mij stilletjes teruggetrokken en
alles laten liggen en hangen hoe het was. Dat helpt de planten, en niet te
vergeten de beestjes, te overleven in koude periodes. Het is dus in de
afgelopen maanden een treurige boel geworden, met veel omgewaaide stengels en
door de merels overhoop gegooide bladeren. Maar nu mag dat allemaal weg en kan
ik weer als vanouds buiten aan de slag. Terug naar míjn ‘gewoon’!
Kijk
nou toch: de kerstrozen, Helleborus, komen eraan! Voor de kerst zijn deze 'rozen' altijd te laat. Misschien heten ze daarom ook wel 'nieskruid': een koutje is nu in de tuin zó gevat. Het oude blad kan weg, zodat alle aandacht naar de bloemen gaat. Die zijn van zichzelf toch al zo bescheiden: je moet de bloem echt even
optillen om de fraaie tekening erin te zien. Het merelnest dat met het vallen
van de bladeren zichtbaar werd in de klimhortensia laat ik zitten; ze hebben er
veel werk aan gehad.
 |
| Koekoek! |
Ach,
oude gewoonten, nieuwe tijden - ik doe gewoon méé, in mijn tuin!
Februari 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten